Oorlogsveteraan Stanley Uchtmann uit Zoetermeer

Oorlogsveteranen zijn de helden van ons land. Mannen en vrouwen die hun leven in de waagschaal gelegd hebben om zich in te zetten voor onze vrijheid en die van anderen. In Zoetermeer wonen meer dan 600 veteranen. TRNDZ sprak met drie van hen: Stanley Uchtmann uit Zoetermeer (3/3) 

“Geluk moet je zelf maken” 

Stanley Uchtmann doet nog niet zo heel erg lang mee met Veteranendag. “Ik ben er pas na mijn vijftigste mee begonnen. Voor die tijd voelde ik me er nog te jong voor. Als ik aan veteranen denk, dan zie ik altijd wat oudere mannen voor me. Daar paste ik eerst nog niet tussen.” Maar dat is valse bescheidenheid. Stanley Uchtmann diende tijdens zijn dienstperiode in Libanon. 

Stanley werd in 1960 geboren in Den Haag als zoon van de bekende artiest Reggy Tielman van de Tielman Brothers en bracht in die stad zijn prille jeugd door. Een fijne tijd waarin volop ruimte was voor muziek. “Mijn vader was eigenlijk altijd onderweg voor optredens in Duitsland en de rest van Europa. Mijn opa en oma woonde bij ons in, zodat ik veel tijd met mijn familie doorbracht.” Inmiddels woont hij alweer zo’n 45 jaar in onze stad en voelt zichzelf een echte Zoetermeerder. Eerst woonde Stanley in de wijk Driemanspolder en bezocht de Zegwaart Mavo en het Erasmuscollege. Later verhuisde hij naar zijn huidige wijk Meerzicht. 

Dit artikel samen met nog meer mooie verhalen offline lezen? Dat kan! Bestel TRNDZ!

In 1979 ging hij in dienst. “Al bij mijn keuring gaf ik aan dat ik actief in het buitenland wilde dienen. Als ik iets moet doen, dan wil ik ook daar zijn waar de actie is. Kernkoppen bewaken in Nederland trok me niet zo,” vertelt Stanley openhartig. “Ik was altijd al graag buiten en actief bezig met krachtsporten. Mijn doel was om onderofficier te worden en actief te dienen in Libanon.” En zo geschiedde.

Na eerst zes maanden de opleiding voor onderofficier gevolgd te hebben in Ermelo, vertrok Stanley voor twee en halve maand naar Assen om voorbereid te worden op zijn missie in Libanon. “We leerden er patrouille lopen en aanhoudingen verrichten. Op zich niets mis mee, maar het is geen voorbereiding op de spanning waar je tijdens je missie mee te maken krijgt. Dat is overigens geen klacht hoor, maar ik weet dat er jongens zijn die er nog steeds last van hebben.” 

Dat geldt niet voor Stanley zelf. Tijdens zijn missie in Libanon vormde zijn eenheid een buffer tussen Israël en de Christelijke milities aan de ene kant, en de Palestijnen aan de andere kant. “Als die elkaar beschoten zaten wij er middenin.” Uchtmann maakte dan ook verschillende beschietingen en ongelukken mee waarbij slachtoffers vielen. “We waren nog maar net op de locatie bij post 7.7 waar we onder vuur kwamen te liggen en enkele uren in de bunker doorbrachten. Drie maanden later vertrokken we als detachement naar Tyr Baracks waar we na een paar dagen onder vuur lagen van een 150mm Houwitzer. Ik heb mijn frag-jacket aangetrokken en ben naar buiten gegaan om mijn jongens te zoeken. Achteraf gezien een stomme actie.” Toch ziet Uchtmann die periode juist als een van de mooiste van zijn leven. “Ik heb er niets aan overgehouden, maar doe alles in mijn leven wel voor 110%.”

Bij thuiskomst miste hij zijn wapen. “Die draag je normaal altijd bij je en is een deel van je mannelijkheid, zeker in die regio.” Stanley ging uit dienst om bij zijn broer te gaan werken, maar bleef nog lang lid van de Nationale Reserve en de schietvereniging. “Eigenlijk wilde ik altijd het liefst terug in dienst, maar het kwam er niet van. Toen de mogelijkheid zich voordeed was ik te oud.” 

Stanley werd gevraagd als beveiliger van Amphion in Zoetermeer. Een nieuwe fase in zijn leven brak aan. “Ik stond er wel op dat ik mijn eigen draai aan het portierwerk kon geven en stond aan de basis van de ‘horeca-telefoon’ waarbij horecagelegenheden bij calamiteiten in direct contact staan met de wachtcommandant van de politie. Toch is Stanley een man die crisissituaties liever met een goed gesprek en een glimlach oplost. “Met begrip en een goed gesprek kom je vaak een heel eind.” 

Stanley is trots op zijn uniform en de Nederlandse vlag. “Altijd als ik het Wilhelmus hoor heb ik de neiging om te gaan staan. Die vaderlandsliefde zit nu eenmaal diep in me. Ik vind het dan ook een grote eer om als erewacht te staan bij het monument tijdens dodenherdenking en mee te mogen lopen in de mars. Ik vind mezelf een echte Zoetermeerder. Daarom sta ik liever hier dan op de Dam in Amsterdam.”

Het leukste aan Zoetermeer vindt Stanley de dorpse mentaliteit. “Iedereen kent elkaar terwijl we toch een grote stad geworden zijn.” Hij geniet van plaatsen als het Stadshart waar hij met zoveel plezier werkte en de Dorpsstraat met z’n authentieke karakter. “Maar de mooiste plek is gewoon thuis met partner Debbie, dochter Fay en zoon Jimmy T die als derde generatie muzikant hard aan de weg timmert.” Hij is thuis in Zoetermeer en een gelukkig mens. “Dat geluk moet je zelf maken en aansturen.”   

Aanstaande zaterdag 27 juni 2020 is het veteranendag, zowel gemeente Zoetermeer als het Nationaal Comité Veteranendag maken er een bijzondere dag van om onze veteranen te bedanken.

De livestream van de gemeente start om 9:45 uur op zoetermeer.nl.

De NOS start om 12:45 uur met het uitzenden van het nationale programma. Meer informatie op veteranendag.nl